Όταν βγαίνουμε από το χωριό Επινιανά και βαδίσουμε το δρόμο που οδηγεί προς στα ορεινά βοσκοτόπια και στη μοναχική Φτέρη, μπορούμε για αρκετό διάστημα να θαυμάσουμε από δυτικά το πανόραμα της «Κοιμωμένης των Αγράφων» και θα νοιώσουμε πως αν απλώσουμε το χέρι μας θα μπορέσουμε και να τη χαϊδέψουμε!- Τόσο κοντά φαίνεται να είναι η πετρωμένη κόρη αλλά η εγγύτητα που παρέχει αυτό το σημείο ενδέχεται να διαλύσει το μύθο που διατηρεί η απόσταση του κάμπου για το φαινόμενο. Γιατί η «Κοιμωμένη» από τα Επινιανά δεν φαίνεται σαν κόρη αλλά σαν μια αδερφή της γριάς Πίνδου με πρόσωπο σχισμένο από τους κεραυνούς, τα χείλη μαραμένα από τις παγωνιές, τα μάτια στεγνά από τον ήλιο και τα μαλλιά της κουβάρι μπλεγμένο από τα ανεμοβρόχια. Το μάτι στομώνει στις βαθιές χαράδρες που χαρακώνουν τα στήθη της και στους τρανούς χαλιάδες της πέτρας που λιώνουν το κορμί της και φεύγει ψάχνοντας να βρει ένα σχήμα στα βουνά για να θεμελιώσει κάποιον άλλο πιο ανθεκτικό μύθο.
Αφιερωμένη στον συγγραφέα Κώστα Ακρίβο που έλκει τις ρίζες του από τα Πετρίλια και έδειξε ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή για την ομάδα "ΣΤΑ ΑΓΡΑΦΑ".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου